یادش بخیر قدیما ...

خانه های قدیمی را دوست دارم زیرا :

چایی همیشه دم بود

روی سماور ،‌ توی قوری. 

در خانه همیشه باز بود .

مهمانی ها دلیل و برهان نمی خواست . 

غذاها ساده و خانگی بود .

بویش نیازی به هود نداشت .

عطرش تا هفت خانه می رفت .

کسی نان خشکه نداشت .

نان برکت سفره بود . 

مهمانِ ناخوانده ، آب خورشت را زیاد می کرد .

بوی شب بو ها و خاک نم خورده حیاط غوغا میکرد .

خبری از پرده های ضخیم و مجلسی نبود ، نور خورشید سهمی از خانه های قدیم بود !

دلخوری ها مشاوره نمی خواست و دوستی ها حساب و کتاب نداشت .