برای خودت دعا کن ...

برای خودت دعا کن که آرام باشی . وقتی توفان می آید ، تو همچنان آرام باشی.

تا توفان از آرامش تو آرام گیرد .

برای خودت دعا کن که صبور باشی ، آن قدر صبور تا بالاخره ابرهای سیاه اسمان کنار بروند و خورشید دوباره بتابد .

برای خودت دعا کن تا خورشید را بهتر بشناسی . بتوانی هم صحبتش باشی و صبح ها برایش نان تازه بگیری . سر سفره خورشید بنشینی و چای آسمانی بنوشی .

برای خودت دعا کن تا همه ی شب هایت ماه داشته باشد ؛ چون در تاریکی محض راه رفتن خیلی خطرناک است . ماه چراغ کوچکی است که روشن شده تا جلوی پایت راببینی

برای خودت دعا کن تا همیشه جلوی پایت را ببینی ؛ آخر راهی که باید بروی خیلی طولانی است . خیلی چاله چوله دارد . دام های زیادی در آن پهن شده است و باریکه های خطرناکی وجود دارد .

برای خودت دعا کن تا پاهایت خسته نشوند و بتوانی راه بیایی . چون هر جای راه بایستی مرده ای و مرگی که با وجود نفس کشیدن به سراغ آدم بیاید ، خیلی دردناک است . هیچ وقت خودت را به مردن نزن !

برای خودت دعا کن که زنده بمانی . زنده ماندن چند راه حل ساده دارد . برای این که زنده بمانی ، نباید بگذاری که هیچ وقت بیشتر از اندازه ای که نیاز داری بخوابی .

باید همیشه با خدا در تماس باشی تا به تو بیداری بدهد . بیداری هایی آمیخته با نور ، صدا روشنایی ، حرکت .

تو باید از خداوند شادمانی طلب کنی . همیشه سهمت را بخواه و بیشتر از آن چه که به تو شادمانی ارزانی می شود ، در دنیا شادمانی بیافرین تا دیگران هم سهم شان را بگیرند .

برای این که زنده بمانی باید درست نفس بکشی و نگذاری هیچ چیز سینه ات را آلوده کند

برای این که زنده بمانی باید حواست به قلبت باشد . هر چند وقت یک بار قلبت را به فرشته ها نشان بده و از آن ها بخواه قلبت را معاینه کنند .

دریچه هایش را ، ورودی هایش را و خروجی هایش را ...

و ببینند به اندازه کافی ذخیره شادمانی در قلبت داری یا نه !

اگر ذخیره ی شادمانی هایت دارد تمام می شود ، باید بروی پشت پنجره و به آسمان نگاه کنی . آن قدر منتظر بمان و به آسمان نگاه کن تا بالاخره خداوند از آنجا رد شود .

آن وقت صدایش کن ...

به نام صدایش کن . او حتما بر می گردد و به تو نگاه می کند و از تو می پرسد که چه می خواهی ؟ تو ساده و رک بگو ...

هر چیزی که می خواهی از خدا بخواه . همه چیز در دست اوست . هر چند ممکن است به نظر بیاید که بقیه یک کاره ای هستند ، اما همه چیز دست اوست . از او کمک بگیر .

از او بخواه به تو نفس ، پشمک ، چرخ و فلک ، قدم زدن ، کوه ، سنگ ، دریا ، شعر ، درخت ، تاب ، بستنی ، سجاده ، اشک ، حوض ، شنا ، راه ، توپ و  عشق ... بدهد .

آن وقت قدر همه این ها را بدان و آن قدر زندگی ات را ادامه بده که زندگی از این که تو زنده هستی به خودش ببالد .