حقیقت تلخ ...

وقتی بار عاطفی رابطه به تنهایی روی دوش توست ، یعنی مدت هاست پایان شکل گرفته و تو 

بی خودی درگیر مانده ای .

انگار که از یک سراشیبیِ تند با کلی ذوق بالا بروی و وقتی نفست گرفت، ببینی که به هیچ جای

 مشخصی نرسیده ای.

آن وقت نفرت و خستگی را جایی میان قفسه ی سینه و شکم احساس می کنی . چیزی شبیه به 

یک دل بهم خوردگی .

حق داری که دلت بخواهد راه رفته را بازگردی که لااقل در ناکجاآباد گم و گور نشوی .

یکی از سخت ترین قسمت های هر ماجرای احساسی همین فاجعه ی افتادن بار عاطفی روی

 دوش یک نفر است .

یا باید کوله پشتی نفر مقابل هم پر باشد و یابه کل بی خیالِ ماجرا شد و بدون سرزنش ، پایان را 

پذیرفت .

سخت است اما سخت ترش زمانی ست که می بینی بخاطر هیچ ، مدت ها خودت را از خیلی 

چیزها محروم کرده ای .

از دیدن مهربانی و لذت همنشینی با دیگران محروم شده ای .

از لحظه های شاعرانه ای که هر کدام خاطره ای می ساختند ، دور مانده ای .

و هیچ چیز بدتر از سرخوردگی در رابطه نیست .

که نتیجه اش می شود ، یک دل مردگی تهوع آور غم انگیز .

حواست باشد مبادا انرژی عشق را برای رابطه ای که تمام شده ، هدر بدهی .

#شیما_سبحانی